157. باب في أنّ الإمام متی یعلم أنّ الأمر قد صار إلیه

در این باب، شش خبر آمده که مجلسی حدیث 1 را حسن همطراز صحیح و حدیث 2 و 3 را ضعیف و 4 را صحیح و 5 را مجهول و 6 را حسن شمرده و آقای بهبودی حدیث 1 و 4 را صحیح دانسته است.

احادیث اوّل تا سوّم، با عنوان باب متناسب نیست[1]، و پیداست که برای مقابله با واقفیّه به کار می‌آید. دربارة حدیث سوّم قبلاً سخن گفته‌ایم (ص 158) و در اینجا تکرار نمی‌کنیم.

سه حدیث بعدی می‌گوید: مرگ امام قبلی به امام بعدی الهام می‌شود یا حالت خضوع و تواضعی بی‌سابقه در دلش ایجاد می‌شود! می‌گوییم: این امور ربطی به مردم ندارد و راهی برای حصول علم نسبت به آن ندارند. آیا هرکس ادّعا کرد در قلبم خضوع و تواضعی نسبت به خدا پیدا شده، باید او را امام منصوب من عند الله دانست؟