18. باب فقد العلماء
این باب مشتمل است بر شش حدیث که مجلسی فقط حدیث چهارم و آقای بهبودی حدیث اوّل و چهارم را صحیح دانسته است، البتّه متن هر دو حدیث مذکور، یکسان است و فقط سند آن دو تفاوت دارد.
* حدیث 2- سند آن مجهول است، گرچه چون از «ابن ابی عُمَیر» نقل شده، غالباً حدیث او را می‌پذیرند[1]؟!! امّا متن حدیث و همچنین حدیث سوّم که دربارة مرگ عالم مؤمن می‌گوید: «ثلم فِي الإسلام ثلمة لا یسدّها شيء = رخنه و شکستی در اسلام واقع می‌شود که چیزی آن را جبران نمی‌کند». و نیز محتوای حدیث اوّل و چهارم معارض سخن روضه‌خوانان و مدّاحان ودکانداران مذهبی است که می‌گویند با قتل امام حسینu ـ که به نظر ما أعلم و أتقی و أفقه زمانة خود بود ـ اسلام زنده شد و رونق گرفت و خون سیّدالشهداءu باعث تقویت و ترویج اسلام شد! امّا این احادیث برخلاف ادّعای آنان می‌گویند با مرگ عالم رخنه و شکستی در اسلام پدید آید که چیزی آن را جبران نمی‌کند.
به قول مجلسی حدیث پنجم ضعیف و ششم مرسل است.
[1]- گفته‌ایم که آثار مکتوب ابن ابی‌عُمَیر از بین رفت (ص 443) و او بعدها از حافظه نقل می‌کرد و احتمال خطای حافظه کم نیست. برخی از علما نیز تصریح کرده‌اند این قول که «ابن أبی عُمَیر» جز از ثقات نقل نمی‌کند ادّعای بی‌دلیل است. علاوه بر این باید به یاد داشته باشیم که او راوی حدیثی است که می‌گوید ماه رمضان کمتر از سی روز نخواهد بود! و نیز درباره آیه 24 سوره نساء می‌گوید: به صورت زیر نازل شده است: «فَمَا ٱسۡتَمۡتَعۡتُم بِهِۦ مِنۡهُنَّ إِلَى أَجَلٍ مُسَمَّى فَ‍َٔاتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةٗ». (فروع کافی، ج 5، ص 449، حدیث سوّم).