92. باب أنّ الأئمّة في کتاب الله إمامان: إمام یدعو إلى الله وإمام یدعو إلى النّار

کلینی در این باب دو حدیث آورده که آقای بهبودی هیچ یک را صحیح ندانسته امّا مجلسی حدیث اوّل را صحیح و حدیث دوّم را ضعیف همطراز موثّق شمرده است.

* حدیث 1- این حدیث را در صفحة 305 بررسی کرده‌ایم و در اینجا تکرار نمی‌کنیم.

* حدیث 2- یکی از رُوات آن «طلحۀ بن زید» است که توثیق نشده و افراد فاسدالعقیده‌ای چون «منصور بن یونس»[1] و «سیف بن عمیره» از او نقل می‌کنند. متن این روایت که می‌گوید: امام بر دو قسم است: أئمّة ایمان و أئمّة کفر، مؤیّد نظر ماست و می‌رساند که در قرآن امامت مؤمنین منحصر به دوازده نفر نیست.