126. باب في أن الأئمّة صلوات الله علیهم في العلم والشّجاعة والطّاعة سواء
در این باب سه حدیث آمده که هر دو «محمّدباقر» هیچ یک را صحیح ندانسته‌اند. مجلسی حدیث اوّل را ضعیف و دوّم را مجهول و سوّم را حسن دانسته است.
نخستین حدیث که سند آن در نهایت ضعف است می‌گوید: امام صادقu فرموده: در آیة:
﴿وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَيۡءٖۚ كُلُّ ٱمۡرِيِٕۢ بِمَا كَسَبَ رَهِينٞ﴾ [الطور: 21]
«و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان با ایمان‌آوردن خویش از آنان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به ایشان ملحق کنیم و از پاداش کارهای [نیکشان] هیچ نکاهیم. هر کس در گرو دستاورد خویش است».
آیة فوق نسبت به همة اهل ایمان و ملحق‌شدن فرزندان مؤمنشان به آنان، عمومیّت دارد. علاوه بر این، سورة «طور» مکّی است و در آن زمان هنوز پیامبرص دربارة علیu حجّتی بیان نفرموده بود، بلکه با مشرکین بر سر مسألة توحید مبارزه می‌کرد.
امّا عدّه‌ای کذّاب ادّعا کرده‌اند که امام فرموده: منظور از ﴿ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ﴾= «کسانی که ایمان آورده‌اند»، محمّد است وعلی! در حالی که اگر راست گفته بودند، آیه می‌فرمود: «اللَّذَان آمَنَا = آن دوتن که ایمان آوردند». عجیب است که جاعلین حدیث، جمع و مثنّی هم نمی‌فهمند!
در حدیث دوّم ادّعا شده که امام فرموده: ما امامان در علم و شجاعت با هم مساوی هستیم ولی در حدیث سوّم فرموده: علیu بر أئمّه دیگر فضل و برتری دارد!